Sinds een paar maanden schrijf ik voor Lilyrose.eu
Like de facebookpagina om bij te blijven!
Sinds een paar maanden schrijf ik voor Lilyrose.eu
Like de facebookpagina om bij te blijven!
Degenen die mij op Facebook hebben zullen wel gemerkt hebben dat ik me graag uitspreek over homorechten. Ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken waarom ik vind dat iedere volwassene het recht zou moeten hebben om te trouwen met de liefde van zijn of haar leven, daarvoor moet je even op mijn tijdlijn zijn.
De reden dat ik deze dingen deel is niet om te provoceren, zoals het misschien overkomt. Ik kom uit een volledig christelijke omgeving, en ik heb voor lange tijd weinig buiten die wereld geleefd. Daardoor heb ik ook ontzettend veel christelijke vrienden en kennissen. En voor deze lieve mensen deel ik deze berichten.
Als ik namelijk in gesprek ga met mensen die negatief staan tegenover homo’s, en met name de mannen, dan is het duidelijk wat hun grootste punt is tegen homorechten: Het is vies en raar. Die mannen die een beetje in hun leren pakjes met veertjes staan te zwaaien tijdens de gay parade. Maar er zijn altijd twee dingen die mij opvallen tijdens zo’n gesprek: 1. Het gaat nooit over vrouwen (héél vreemd…) 2. Deze mensen kennen persoonlijk niemand die homo is.
Het enige beeld dat deze mensen hebben van homo’s is de balonnen in de vorm van een dildo die ze bij de gay parade aan de boten hangen. En de halfnaakte mannen in string die dan ineens op straat lopen. Hoewel het nut daarvan mij ook een beetje ontschiet is wel duidelijk: dit is wat het meeste indruk maakt. Ze zien niet de mensen die al 7 jaar gek zijn op elkaar en hun relatie willen vieren door middel van een bruiloft, of de mensen die samen een kindje willen adopteren. De mensen zoals jij en ik, die gewoon samen willen zijn met degene van wie ze houden, blijven uit het zicht van de media.
En dan komt Gordon op tv, met zn stomme lachje en zijn verwijfde manier van doen, en dan schiet christelijk Nederland overeind om weg te zappen. Ik snap ze wel, ik zit ook niet te wachten op Gordon. Maar ondertussen laat hij een indruk achter die niet is uit te wissen, bij mensen die op geen enkele andere manier met homo’s in contact komen. En dat is jammer. Want hun associatie met homo’s blijft een persiflage: een verwijfde man, een diva die om aandacht schreeuwt in een glitterpakje.
En daarmee komen deze twee partijen recht tegenover elkaar te staan. Aan de ene kant de christenen, die homoseksualiteit als niets meer zien dan een fetish, en aan de andere kant de homo’s, die zich onbegrepen voelen door christenen en dan ook nooit een kerk zouden willen binnnenstappen. Laat staan dat ze ooit God zouden willen ontmoeten.
Natuurlijk kunnen we het niet allemaal op Gordon afschuiven. Uiteraard zouden mensen verder moeten kunnen kijken dan zo’n typetje. En natuurlijk zou iedereen zich moeten kunnen gedragen zoals hij of zij wil. Helemaal mee eens. Maar door zo iemand in de spotlights te zetten verdwijnt voor veel anti-homo’s de drang om zich uberhaubt in hun tegenpartij te verdiepen. En dat is jammer, want daarmee kom je dus nergens.
Dus, voor mijn lieve vrienden, familie en kennissen zeg ik dit: er zijn meer homo’s dan Gordon. En ze zijn hartstikke leuk en gezellig, intelligent en ambitieus, liefhebbend en monogaam. En je moest eens weten hoeveel heteroseksuele mensen leren pakjes en veertjes in de kast hebben liggen.
Of ga ik nu te snel?
Zoals je misschien wel weet zijn op 17 december 2010 Robin en ik getrouwd. Maar ik kreeg laatst schoorvoetend van iemand de vraag waarom hij niet uitgenodigd was op mijn bruiloft. En er zullen vast een hoop vrienden rondlopen met dezelfde vraag. Dus vandaar, hier even een korte uitleg.
Toen ik zwanger was konden we kiezen: ongetrouwd blijven, dit betekende dat Robin door een administratieve procedure heen zou moeten om ‘zijn kind te erkennen’. We konden een samenlevingscontract aangaan. En als laatste optie: trouwen. Omdat alle drie de opties geld kostten en dit de mooiste optie leek, zijn wij toen getrouwd. We zijn niet voor de kerk getrouwd, alleen voor de wet. Dit hebben we gedaan met alleen onze gezinnen en de getuigen. We wilden het klein houden, sterker nog, we moesten het klein houden omdat we simpelweg gewoon weinig geld hadden. Geen groot feest, geen band, geen versieringen en zelfs geen grote witte jurk. Daarna zijn we met z’n allen uit eten geweest om er toch nog een beetje een feestje van te maken. Het was ondanks dat het niet de bruiloft was die ik ooit voor ogen had, een geweldige dag!
Toen we dit besluit maakten, maakten we gelijk ook een ander besluit: het grote feest komt nog! We willen ooit nog eens onze trouwdag dunnetjes overdoen. Hoe we dat gaan doen en wanneer, daarover hebben we geen idee. Misschien volgend jaar, misschien pas over vijf jaar. We zien het wel. En jullie horen het vanzelf wel 🙂
Dus, nu weet je dat ik je nog steeds lief vind, ondanks dat je niet op mijn trouwdag was.
Ik zat m’n oude mail door te spitten, toen ik een gedichtje tegenkwam. Ik heb het ooit voor Frans moeten schrijven. In het Nederlands is het vreselijk, maar, zo viel me op, in het Frans klinkt alles beter. Ik denk dat ik dus maar Franse chansons ga schrijven. Moet ik nog wel even wat lesjes Frans gaan volgen want volgens mij klopt er geen boulle van. Maar ‘t klinkt wel mooi.
Pluie Pluie Regen regen
Dans les vitres Langs de ramen
Goutes dans le fossé Druppels in de sloot
Pluie sur les feuilles Regen op de blaadjes
De l’arbre de notre jardin van de boom in onze tuin
Goutes comme l’eau Druppels als het water
Ce que venir dehors la douche dat uit de douchekop stroomt
Pluie comme une cascade regen als een waterval
Plongé dans l’abîme duikend in de diepte
Goutes aller sur mes joues Druppels langs mijn wangen
Quand je regarde dehors wanneer ik naar buiten kijk
J’ecris ton nom dans le vitre matté Ik schrijf je naam op de beslagen ramen
Mais tu ne me manque pas Maar ik mis je niet
Tu ne me manque jamais Ik mis je nooit
Een krat vol pakpapier, een vloer vol met nieuw speelgoed en een keuken waarvan het aanrecht bijna niet meer te zien is; kortom: de sporen van een geslaagd verjaardagsfeestje van Amélie. Mijn man is een echte keukenprins, en gister heeft hij de gasten verblijd met niet één, niet twee maar wel drie zelfgemaakte taarten! Ook heeft hij een nieuw recept geprobeerd dat ik op Pinterest had gevonden, namelijk Chocolate Chip Cookie Dough Truffles! En ja, het is zo lekker als het klinkt… Koekjesdeeg met chocola erin en eromheen! Wat wil je nog meer..!
Het is redelijk simpel, de meeste tijd gaat zitten in het chocolade-dippen. Hier is het recept:
Tijd: ongeveer 2,5 uur (inclusief wachttijd)
Voor zo’n 70 stuks
320 g bloem
1 theelepel zout
1/4 theelepel bakpoeder
225 g boter of margarine, op kamertemperatuur
150 g kristalsuiker
130 g bruine basterdsuiker
1 theelepel vanille (of vanillesuiker, gebruik dan iets minder gewone suiker)
70 ml melk (of soyamelk)
150 g kleine stukjes pure of melkchocolade
400 g chocola voor het dippen
Bakpapier
Meng de boter, suiker en basterdsuiker in een grote kom met een mixer op de middelste stand tot het beslag licht en luchtig is. Doe de melk en vanille erbij. Roer de bloem, het bakpoeder, de zout erdoor en mix op de lage stand (of met de hand) tot het één geheel is, zonder klontjes. Roer de chocoladestukjes er door heen.
Bedek het deeg en laat 1 uur in de koelkast staan.
Als het deeg stevig genoeg is om te gebruiken (het kan helpen om een beetje bloem op je handen te doen), rol dan balletjes van ongeveer 2 à 3 cm in doorsnee en leg ze op een stuk bakpapier (op een bord oid). Zet ze in de vriezer en laat ze nog eens 30 minuten koud worden.
Smelt de chocolade voor het dippen (au bain marie of in de magnetron, vooral bij de laatste iedere keer even goed doorroeren! Chocola niet laten koken). Gebruik vorken (wij hebben geklungeld met twee satéprikkers en een theelepel, dat ging aardig) om ze in de chocola te dippen, en leg ze daarna weer terug op het bakpapier. Laat ze afkoelen tot de chocola hard is. Je kunt ze gekoeld en afgesloten voor 1 week lang bewaren (als dat je lukt! ;))
Dit recept is vertaald vanuit het engels, dus de maten zijn omgerekend vanuit cups en ounces, maar ik neem aan dat het zo wel goed zit. Eet ze!
Tip: Ik denk zelf dat het ook lekker is als je ze door de hagelslag of cacaopoeder rolt. Doe dit dan wel vóór het koelen en leg ze daarna nog even in de koelkast.